Seks en opvoeding

Een normale en gezonde seksuele ontwikkeling is erg belangrijk. De voorwaarden daarvoor zijn, dat je in de eerste plaats al in je seksuele ontwikkeling de kans hebt gekregen om je veilig en gezien te voelen bij de degenen die het dichtst bij je staan – als kind zijn dat je moeder(s) en/of vader(s). In de tweede plaats dat je van huis uit de boodschap hebt meegekregen dat jouw seksualiteit iets moois is, waar niemand anders dan jijzelf de baas over is. Er moet dus enerzijds sprake zijn van wat we veilige hechting noemen. Anderzijds moet je kunnen opgroeien als zelfbewuste, autonome persoonlijkheid, die meer het eigen gevoel als uitgangspunt voor denken en handelen neemt, dan datgene wat hij/zij denkt wat anderen van haar/hem verwachten.

Als dat je niet lukt zijn lust en liefde inderdaad een onmogelijke combinatie. Als je lust voelt als iets wat fout is, wat eigenlijk niet mag, is de kans groot dat je lustgevoelens niet kunt ervaren met iemand van wie je houdt en lust en liefde als het ware gesplitst worden.

Onveilige hechting in de kinderjaren leidt tot een onvermogen je bij een ander veilig en vertrouwd te voelen, tot de onmogelijkheid om intiem te kunnen zijn, tot angst als iemand te dichtbij komt. De kans is dan groot dat het seksuele domein zich geheel afsplitst en dat instrumentele seks de enige seks is die je kunt hebben, seks zonder betrokkenheid bij de ander, zonder intimiteit. Bij seks met een ander doet die persoon er dan eigenlijk niet toe; hij of zij is slechts een object van opwinding. Soloseks met een ander zou je dat kunnen noemen. Liefde is dan ver te zoeken en seks levert meestal niet veel meer op dan een fysieke ontlading. Wat daarna resteert, is vaak een gevoel van leegheid, een verlangen naar datgene wat al sinds de kinderjaren wordt gemist; warmte, veiligheid en vertrouwen. Veel problemen rond zogenaamde seksverslaving zijn eigenlijk een uiting van dat gemis.