1. Op een vreemde, formele of afstandelijke manier praten

Bill Clinton's beruchte “Ik had geen seksuele relatie met die vrouw” uitspraak en zijn de onhandige bewoordingen staan in ons collectief geheugen gegrift. Zijn onhandige “Ik had geen seksuele betrekkingen met die vrouw” is een aanwijzing dat hij zich zoveel mogelijk wilde distantiëren van de voor hem smerige, vieze waarheid.

Een andere veel voorkomende distantiërende zet: het verwijderen van “ik” uit verhalen.

2. Veranderingen in de toon van de stem of emotionele “opflakkeringen”

Je bent in een betere positie dan de meeste FBI-agenten als het gaat om ondervragingstechnieken want je weet gewoon dat er iets aan de hand is als de stem van je maatje piept, of als zijn of haar spraakpatroon anders is (d.w.z. er zijn veel lange pauzes, stotteren, rare intonatie, enz).

Hetzelfde geldt voor willekeurige defensieve uitbarstingen rond bepaalde vragen of onderwerpen.

3. Het duurt lang om op een vraag te reageren

Simpel gezegd: de waarheid heeft niet veel voorbereidingstijd nodig. Dit geldt ook als je vriend of vriendin op je vragen antwoord.

4. Overdreven ingewikkelde of lange antwoorden geven op eenvoudige vragen

Dit is gewoon een andere vorm van tijd rekken, want we hebben allemaal onbewust een hekel aan liegen.

Let op of je vragen ooit echt beantwoord worden, of dat je rare, niet op elkaar aansluitende antwoorden krijgt die wel een beetje op het onderwerp slaan. (Let op: dit zou vooral duidelijk moeten zijn in e-mails).

5. Van onderwerp veranderen

Net als vermijden om over een onderwerp te praten (of er erg lang over doen om je een antwoord te geven), zullen goede leugenaars niet alleen van onderwerp veranderen – ze veranderen het naar jou. Wat maakt het uit waar zij vanavond waren, wat heb JIJ gedaan?

6. Overdreven gebruik van details over dat andere waar je eigenlijk niet over wilde praten

Eigenlijk zijn we allemaal slecht in liegen en haten we om het zelf te moeten doen, dus praten we eerst over een miljoen andere waarheidsgetrouwe dingen.

Als een heel verhaal natuurlijk nep is, is overmatig gebruik van details een poging om het overtuigend te laten lijken. Let op plotselinge veranderingen in de tijd tijdens het gesprek.

7. Lichaamstaal die niet bij het verhaal past

Ja… nee… als je vriendje of vriendinnetje een heel lang verhaal vertelt over hoe hun vriend dronken was en overal kotste en ze terug moesten naar hun huis om zich om te kleden en DAT is waarom ze vier uur te laat zijn en duidelijk net een douche hebben genomen, controleer dan hun gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal.

Mensen die hun hoofd schudden met “nee” als ze bevestigend antwoorden, of grijnzen als ze zogenaamd “echt spijt hebben” zijn verklikkers.

8. Weggaan of weigeren om over een onderwerp te praten

Is het je ooit opgevallen dat bedriegers die uiteindelijk schuldig blijken te zijn op TV en in films zo beledigd zijn dat je dat zelfs maar durfde vermoeden en daarna gewoon weglopen? Dat laatste zegt alles.

9. Met de vinger wijzen (letterlijk of figuurlijk)

Het wijzen naar iets of iemand anders, met gebaren of woorden, kan een duidelijk signaal zijn om de aandacht van een persoon af te leiden en de schuld op iemand anders te schuiven.

Gebruikt je partner anders ook veel lichaamstaal? Dan is er vast niets aan de hand. Maar als hij of zij een vijandige houding aanneemt en met zijn of haar vinger wijst, kan deze agressieve switch aangeven dat hij of zij liegt.

10. Je onderbuikgevoel zegt dat er iets niet klopt

Als je het gevoel hebt dat er iets niet klopt, dan is dat waarschijnlijk ook zo.

De meeste vrouwen (en mannen natuurlijk) weten dat ze voorgelogen worden lang voordat ze het zelf toegeven, maar ze handelen niet meteen naar hun intuïtie.

Vaak tolereren vrouwen veel smoesjes. Een man die altijd een excuus of leugen heeft waarom het niet is gebeurd, waarom het niet kon gebeuren, waarom het niet zal gebeuren, is echt een teken aan de wand.