Maar eerst, wie was Cleopatra?

Voor iedereen die nu denkt “wacht, wie?!'”, dan is hier een primeur. Cleopatra was een Egyptische royalty uit de eerste eeuw voor Christus. Ze was de laatste actieve monarch van het Ptolemeïsche Rijk. Cleopatra was niet alleen de alleenheerser van haar koninkrijk, maar ook marinecommandant, taalkundige, schrijver, filosoof, astronoom en diplomaat. Ze was een belangrijk persoon, en haar zeer interessante leven en indrukwekkende prestaties hebben kunstenaars, dichters, toneelschrijvers (misschien heb je wel eens van Shakespeare gehoord?) en filmmakers van over de hele wereld geïnspireerd.

Er zijn veel verheerlijkte verslagen van het leven van Cleopatra – niemand minder dan Elizabeth Taylor vertolkte haar bijvoorbeeld in de gelijknamige film uit 1963 – maar wat betreft haar dagelijks bestaan en de echte, ware feiten over wie ze was, hebben historici veel giswerk moeten doen. De meeste van de bestaande verslagen over koningin Cleopatra komen uit Romeins perspectief. En Cleopatra was niet erg populair bij de Romeinen. Dit was omdat ze zich niet alleen politiek verbond met twee machtige Romeinse militaire leiders – Julius Caesar en Marcus Antonius – maar ook omdat ze een romantische relatie met hen had. Nog voor Cleopatra's tijd was er tussen Rome en Egypte sprake van ernstige vijandigheid. Rome veroverde Egypte uiteindelijk. Er werd geschreven dat Cleopatra in de tussentijd door een giftige slang was gebeten of zelfmoord pleegde, maar niemand weet hoe accuraat deze geschriften waren. Wat betekent dit nu allemaal voor wijlen Koningin Cleopatra? Nou, het is heel goed mogelijk dat een deel van wat we denken te weten over Cleopatra het resultaat kan zijn van Romeinse propaganda. En dat, vrienden, brengt ons terug bij het onderwerp van mythes!

Een van de meest gehoorde geruchten over Cleopatra is dat zij een soort verleidster was; mooi, gevaarlijk en seksueel avontuurlijk. Het is zeer waarschijnlijk dat Cleopatra gewoon een zeer slimme, zeer bekwame vrouw was die vele jaren met succes een keizerrijk had geregeerd. De seksuele uitspattingen (orgieën, bijvoorbeeld) die aan Cleopatra worden toegeschreven, kunnen gewoon eeuwenoude mythes zijn die gecreëerd worden om afbreuk te doen aan haar vrouwelijk succes.

Cleopatra is de uitvindster van de eerste vibrator

Nu we het daar toch over hebben, laten we het hebben over het gerucht dat de inspiratie was voor dit bericht. Cleopatra zou de eerste vibrator hebben uitgevonden. Hoe? Het is duidelijk dat er geen batterijen, elektriciteit of USB-snoeren waren in de 1e eeuw voor Christus. Volgens die goeie ouwe geruchten verzamelde zij (of iemand die ze ertoe kon overhalen) een paar handenvol honingbijen en plaatste die in een kalebas. De boze bijen zoemden rond in hun gevangenis, waardoor de kalebas begon te vibreren. Laten we één ding duidelijk stellen: er zijn geen betrouwbare historische documenten over de bijen vibrator, maar het vermeende bestaan ervan is overal op het internet te vinden. Google het! We hebben wat rond gegraven en vonden een mogelijke bron van geruchten – The Encyclopedia of Unusual Sexual Practices, een publicatie uit 1992 van auteur Brenda Love. Het staat er in, samen met een aantal interessante fetisjen. Als Cleopatra werkelijk haar orgasmes kreeg met behulp van het equivalent van bijen in een doos, zou het kunnen worden beschouwd als een ongewone seksuele praktijk. Op dat punt zijn we het met Brenda eens.

Laten we ons voor de grap eens voorstellen dat Cleopatra's DIY bijen vibrator echt was. Trillen bijen eigenlijk wel? Hoe kreeg ze ze er überhaupt in? Hadden de oude Egyptenaren toegang tot bijen? Zoveel vragen waar we allemaal het antwoord op willen weten. Gelukkig hebben we de hulp ingeroepen van een expert. Een van mijn goede vrienden (en voormalige werknemers) is al heel lang imker. Ik had een geweldig maar, toegegeven, erg vreemd gesprek met haar over deze vreemde mythe. Ik ben erachter gekomen dat honingbijen echt vibreren – tenminste een soort van. Wat ze eigenlijk doen is hun vleugels zeer, zeer snel slaan – tot wel 230 keer per seconde. Als er genoeg bijen geconcentreerd zitten in een klein gebied, dan voel je zeker wat vibratie. De trillingsfrequentie zou echter niet in de buurt komen van die van je favoriete rabbit vibrator of zelfs maar van een bullet vibrator. Ten tweede is het mogelijk om bijen samen in een kalebas te krijgen. Tenminste als je weet wat je doet. De oude Egyptenaren, zoals we hebben ontdekt, wisten wat ze deden. Ze waren misschien niet de allereerste beschaving die zich met bijenteelt bezighield, maar ze behoorden zeker tot de eersten. Onderzoekers hebben hiërogliefen en tempelschilderingen ontdekt waarop imkers zijn afgebeeld die rook in bijenkorven blazen – een techniek die vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt. De Egyptenaren, waaronder Cleopatra, hadden dus zeker toegang tot bijen.

Vibrators door de eeuwen heen

Dus, wat hebben we geleerd? We weten nu ondertussen dat Cleopatra theoretisch gezien misschien met haar bijen kon klaarkomen. We weten ook dat de frequentie van de bijentrilling waarschijnlijk niet genoeg is voor de hedendaagse genotzoekers. Laten we dus een paar (oké, een heleboel) decennia vooruit spoelen naar het einde van de 19e eeuw, toen de persoonlijke vibrator zoals wij die kennen werd geboren. Tijdens deze specifieke periode in de West-Europese geschiedenis, voelden sommige vrouwen zich niet zo lekker. Ze meldden vermoeidheid, prikkelbaarheid, een opgeblazen gevoel en angst. Vergeet niet dat de late jaren 1800 samenvielen met een tijdperk van intense seksuele onderdrukking. Toeval? Waarschijnlijk niet. Artsen ontdekten dat ze de mysterieuze symptomen van hun vrouwelijke patiënten konden verlichten met iets niet zo verrassend – een bekkenbodemmassage. Tijdens de massage beleefden de patiënten een zogenaamd “hysterisch paroxysme”, of in lekentaal, een orgasme. Na het orgasme, zouden ze zich veel beter voelen. Dat mag wel duidelijk zijn.

Het is mogelijk dat de vibrator is uitgevonden omdat Victoriaanse artsen genoeg hadden van het handmatig masseren van de bekken van vrouwen. Dan dienen we nog een paar jaar over te slaan en komen we in de tijd van Dr. J. Mortimer Granville terecht. Dit is de uitvinder van de eerste gepatenteerde elektrische vibrator. De eerste vibrator was niet mooi en zelfs een beetje eng. Hij bracht zijn uitvinding op de markt als een therapeutisch apparaat bedoeld voor zenuwstimulatie, spierontspanning en diverse niet-orgasmische lichamelijke kwalen.

Tegen het einde van de 20e eeuw kwamen de eerste hand-klare vibrators voor vrouwen in productie. Natuurlijk werden ze op dat moment nog steeds verkocht als medische en therapeutische apparaten. We ontdekten enkele zeer oude advertenties waarin het succes van de vibrator werd aangeprezen als behandeling tegen hoofdpijn, winderigheid, nervositeit, verstuikingen en ga zo maar door. We zijn er vrij zeker van dat meer dan één vrouw inmiddels had ontdekt dat haar “therapeutische” apparaat ook goed was voor de behandeling van iets anders.