Wat is een micropenis?

Onderzoek heeft uitgewezen dat de gemiddelde penismaat voor een volwassene man 13,24 centimeter (cm) is wanneer de penis uitgerekt is. Volwassen mannen met een gestrekte penis van minder dan 9,3 cm hebben een micropenis.

Wanneer een persoon een micropenis heeft, zijn de inwendige geslachtsorganen en testikels meestal wel normaal.

Hoe vaak komt een micropenis voor?

Het hebben van een micropenis is een zeldzame aandoening die ongeveer 1,5 op de 10.000 mannelijke pasgeborenen kan treffen. Dat is 0,015 % van de mannelijke pasgeborenen in Nederland.

De prevalentiecijfers variëren tussen de studies. Een micropenis en andere geboorteafwijkingen kunnen in verband worden gebracht met omgevingsfactoren, zoals blootstelling van de ouders aan pesticiden tijdens de zwangerschap. Als gevolg daarvan kan deze aandoening vaker voorkomen bij specifieke bevolkingsgroepen.

Wat zijn de oorzaken van een micropenis?

Een micropenis ontwikkelt zich tijdens de zwangerschap of voordat de baby geboren wordt. Vaak is dit de enige afwijking die tijdens de zwangerschap wordt geconstateerd.

Een van de mogelijke oorzaken van een micropenis is de lage productie van humaan choriongonadotrofine (hCG) in het begin van de zwangerschap. Dit is een hormoon dat de zich ontwikkelende testikels stimuleert om testosteron te produceren.

Na 14 weken komt de groei van de penis onder invloed te staan van een ander hormoon, het luteïniserend hormoon (LH). LH stimuleert ook testosteron in de zogenaamde Leydigcellen van de testikels. Als de productie van LH of testosteron wordt geblokkeerd, kan de penislengte van het kind worden aangetast.

Genetica kan ook een rol spelen. Hoewel er geen enkel gen is dat een micropenis veroorzaakt, wordt de aandoening vaak in verband gebracht met chromosomale afwijkingen zoals:

• Androgeenongevoeligheidssyndroom (AIS): Een aandoening waarbij het lichaam resistent is tegen androgenen, hormonen die in hogere concentraties voorkomen bij mannen.
• Klinefelter-syndroom: Een aandoening die wordt veroorzaakt door een extra X-chromosoom bij mannen.
• Turnersyndroom: Een aandoening veroorzaakt door een ontbrekend X-chromosoom bij vrouwen
• Syndroom van Down: Een aandoening met een derde kopie van chromosoom 21.

Er zijn ook aanwijzingen dat vruchtbaarheidsmedicijnen op basis van oestrogeen, zoals diethylstilbestrol (DES), de penis kleiner dan normaal kunnen maken als ze tijdens de vroege zwangerschap worden ingenomen.

Hoewel milieuverontreinigende stoffen een minder gebruikelijke oorzaak zijn, suggereert onderzoek dat blootstelling aan gechloreerde pesticiden tijdens de zwangerschap een micropenis en andere genitale afwijkingen bij mannelijke baby's kan veroorzaken.

Hoe wordt een micropenis behandeld?

De behandeling van een micropenis verschilt tussen kinderen en volwassenen. Aangezien de geslachtsorganen van baby's en peuters nog in ontwikkeling zijn, kan een behandeling met testosteron de groei van de penis in aanzienlijke mate ondersteunen. Chirurgische opties, hoewel beperkt, kunnen worden onderzocht bij jongens en mannen van wie de penis zijn maximale groei heeft bereikt.

Afhankelijk van het behandelplan kan het medische team bestaan uit een kinderarts, uroloog, endocrinoloog, geneticus of psycholoog.

Testosterontherapie

Een micropenis kan bij zuigelingen en kinderen worden behandeld met drie maandelijkse intramusculaire (IM) injecties met testosteron. Uit onderzoek blijkt dat één of twee kuren van drie testosteroninjecties (25 tot 50 milligram) de penisomvang kunnen vergroten tot de geschikte leeftijdsgroep. De injecties moeten met tussenpozen van vier weken worden gegeven.

Bij een mannelijke baby met een micropenis moet de besnijdenis worden uitgesteld totdat de testosterontherapie is voltooid. Over het algemeen is de therapie het meest effectief bij kinderen jonger dan 3 jaar, maar jongens tot 8 jaar kunnen er ook baat bij hebben.

Geslachtsverandering

In het verleden ondergingen jonge kinderen met een micropenis vaak een operatie voor geslachtsverandering. Dit was meer een reactie op een algemeen cultureel ongemak met een kleine penisgrootte dan een echte medische noodzaak.

Tegenwoordig is die praktijk grotendeels verdwenen en de meeste deskundigen betwijfelen of het wel verstandig is. Zij wijzen op de voordelen van testosterontherapie, de noodzaak van levenslange hormoontherapie van man naar vrouw op latere leeftijd, en het gebrek aan individuele toestemming.

Als geslachtsverandering wordt nagestreefd, zou dat over het algemeen op latere leeftijd worden overwogen. Op die manier is het kind in staat een weloverwogen keuze te maken en heeft het een uitgebreide psychologische evaluatie ondergaan.

Penisvergrotende chirurgie

Sommige mannen met een micropenis kiezen voor een penisvergrotende operatie (phalloplastie). Bij een van deze operaties wordt het ligament losgemaakt dat de penis tijdens een erectie ondersteunt.

Hierdoor komt de penis in een stompe in plaats van een scherpe hoek te liggen, waardoor hij langer lijkt. Mogelijke risico's zijn beschadiging van de zenuwen, verlies van gevoel in de penis en erectiestoornissen. Het kan ook leiden tot het terugtrekken van de penis als er littekenweefsel op de incisieplaats ontstaat.

Andere vormen van falloplastie, zoals flapchirurgie (het transplanteren van huid van een ander deel van het lichaam), worden minder vaak toegepast. Dat komt omdat ze een aanzienlijk risico op complicaties met zich meebrengen en de seksuele functie kunnen belemmeren.

Andere technieken vergroten eerder de omtrek dan de lengte van de penis. Dit zijn onder andere siliconenimplantaten (prothesen), synthetische fillers en injecties met onderhuids vet. Zelfs als de penis in lengte toeneemt, is dit alleen van invloed op de slappe lengte. De erecte lengte blijft gewoon hetzelfde.

Er zijn ook in de handel verkrijgbare penispompen en penisstretchers die geen consistente resultaten hebben opgeleverd wat betreft de penisverlenging. Als deze al worden bereikt, zijn ze in het beste geval bescheiden. Deze apparaten zijn bedoeld voor mannen met erectiestoornissen, dus een heel ander probleem.

Hoe seks hebben met een micropenis?

Een micropenis heeft geen invloed op het libido, de seksuele functie, de seksuele bevrediging, het erectievermogen of het vermogen om wederzijds bevredigende seksuele relaties aan te gaan.

Soms is een man met een micropenis echter niet in staat om penetrerende geslachtsgemeenschap te hebben, wat op zijn beurt kan betekenen dat geassisteerde voortplantingstechnologie (zoals IVF) nodig is om een kind te verwekken.

Als jij of je partner een micropenis heeft, is het wenselijk om je te concentreren op de seksuele handelingen die wel kunnen worden uitgevoerd en niet op de handelingen die niet kunnen worden uitgevoerd. Je kunt veel plezier en bevrediging halen uit je vingers, je mond en speeltjes. Strap-ons en penisverlengers kunnen ook helpen. Vibrators stimuleren het meest gevoelige deel van de genitaliën, of dat nu de clitoris, G-spot of de prostaat is.

Experimenteer met standjes. Probeer variaties van missionaris waarbij de ontvangende partner zijn heupen op een stapel kussens legt en dan zijn of haar benen recht omhoogschuift om op de borst en schouders van de partner te rusten, terwijl de penetrerende partner knielt. Doggy style is ook een goede optie. Het gaat allemaal om het vinden van creatieve oplossingen om van elkaars lichaam te genieten.